Για πολλά χρόνια ο προπονητής φυσικής κατάστασης της ομάδας μας, Σώτήρης Ρούσσης, αποτελεί μια από τις μονάδες του τεχνικού επιτελείου που έχουν ανεβάσει το επίπεδο των προπονήσεων και της προετοιμασίας των παικτών.
Ο Σωτήρης Ρούσσης βρίσκεται στον Ατρόμητο από το 2014, είναι απόφοιτος ΤΕΦΑΑ και κάτοχος πτυχίων UEFA A, UEFA B και Intructor Fifa 11+ Greece.
Έχει συμμετάσχει πολλές φορές ως εκπαιδευτής σε σεμινάρια και συνέδρια, ενώ οι προπονητές που έχει συνεργαστεί είναι αξιοσημείωτοι.
Μερικοί εξ αυτών είναι οι Τζενάρο Γκατούζο, Νταμίρ Κάναντι, Ρικάρντο Σα Πίντο, Γιάννης Αναστασίου, Νίκος Νιόπλιας, Τραϊανός Δέλλας, Νίκος Αναστόπουλος, Μιχάλης Γρηγορίου αλλά κι ο μέχρι πρότινoς προπονητής μας Σάββας Παντελίδης.
Το atromitosfc.gr μίλησε με τον κ. Ρούσση σχολιάζοντας πολλά κι ενδιαφέροντα θέματα όσον αφορά την προετοιμασία της νέας σεζόν αλλά και την εποχή του κορωνοϊού.
Το κεφάλαιο κορωνοϊός κι οι προπονήσεις μέσω της εφαρμογής zoom;
Ομολογώ ότι ήταν κάτι πολύ δύσκολο, όχι τόσο στη σκέψη αλλά ως προς την εκτέλεση των προπονήσεων μέσω της πλατφόρμας τηλεδιάσκεψης.
Γνωρίζαμε ότι οι ποδοσφαιριστές δεν θα βελτιώνονταν σε σημαντικό βαθμό σε στοιχεία όπως είναι η αερόβια ικανότητά τους, όμως θεωρώ ότι κατά 70% η ψυχολογία τους βοηθήθηκε αρκετά.
Σε μια περίοδο όπου υπήρχε παύση από τα πάντα, εμείς προσπαθήσαμε να τους κάνουμε να νιώσουν ικανοί.
Κάναμε κάθε μέρα από μία ώρα προπόνηση, χωρισμένοι σε τρία γκρούπ ανά παίκτες.
Ο κάθε γυμναστής είχε ένα γκρούπ, κάναμε ένα πρόγραμμα με ασκήσεις που αφορούσαν την καρδιοαναπνευστική ικανότητα και τη μυϊκή τους δύναμη.
Σκοπός μας ήταν να βελτιωθούν ψυχολογικά και νευρομυϊκά.
Ποιοί ήταν οι μεγαλύτεροι φόβοι σας κατά τη διάρκεια του lockdown κι αν στο τέλος επιβεβαιώθηκαν;
Οι μεγαλύτεροι φόβοι είχαν να κάνουν με τους τραυματισμούς που επρόκειτο να έχουν οι ποδοσφαιριστές.
Σίγουρα είδαμε από διάφορες ομάδες να υπάρχουν σοβαροί τραυματισμοί, όχι μόνο μυϊκοί (π.χ θλάση) αλλά και πιο σοβαροί (π.χ χιαστούς, μηνίσκο).
Αδιαμφισβήτητα η μεγάλη απραξία τα έχει αυτά, θεωρώ όμως ότι δεν είχαμε μεγάλο αριθμό τραυματισμών απ’ αυτό που περιμέναμε.
Αναφερθήκατε σε τραυματισμούς, ο ελάχιστος χρόνος ξεκούρασης κι η άμεση επιστροφή στις προπονήσεις εγκυμονεί τέτοιους κινδύνους;
Μπαίνουμε σε μία διαφορετική διαδικασία, όπως ήταν κι η μετά κορωνοϊό εποχή, δηλαδή δε μπορούμε να πούμε ότι οι παίκτες ξεκινάνε από το μηδέν.
Αν συνυπολογίσουμε ότι μπήκαν σε μία διαδικασία μίνι προετοιμασίας μετά την καραντίνα , τεσσάρων εβδομάδων, στη συνέχεια μπήκαν σε φάση επίσημων παιχνιδιών και οι περισσότεροι αγωνίστηκαν για 90’ λεπτά.
Επίσης αν αναλογιστούμε ότι το διάλλειμα μεταξύ παιχνιδιών – νέας προετοιμασίας είναι μικρό πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ως προς τα στοιχεία επιβάρυνσης και το κατά πόσο μπορεί να καταπονηθεί ο ανθρώπινος οργανισμός.
Ο λόγος είναι ότι οι ποδοσφαιριστές δεν θα είναι πρωτίστως ψυχολογικά, αλλά ούτε σωματικά, έτοιμοι να δεχθούν ιδιαίτερα υψηλές επιβαρύνσεις.
Θέλω να μου πείτε δύο λόγια για το team building που εφαρμόζεται στον Ατρόμητο και κατά πόσο χρησιμεύει;
Ήταν μία φιλοσοφία την οποία είχε υιοθετήσει ο κ. Κάναντι όταν πρωτοήρθε στον Ατρόμητο και ήταν κάτι το οποίο πραγματικά μας βρήκε σύμφωνους.
Στην ουσία πρόκειται για μία οικοδόμηση των ανθρωπίνων σχέσεων κατά την διάρκεια της εργασίας.
Αφορά καθαρά την συνεργασία – επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, που εργάζονται σε ένα σύλλογο και το κατά πόσο ο καθένας πρέπει να είναι δεκτικός κι αποδοτικός για να πετύχουμε όλοι μαζί το στόχο μας, ο οποίος δεν είναι άλλος από τη νίκη.
Έτσι ο καθένας μαθαίνει να σέβεται πρώτα τον εαυτό του κι ύστερα το συνεργάτη του, βλέποντας πως όλοι στοχεύουμε στον κοινό στόχο της επιτυχίας.
Πόσο δύσκολο είναι να προσαρμόζεσαι με κάθε νέο παίκτη/προπονητή και να του μεταλαμπαδεύεις τις γνώσεις σου;
Αν υπολογίσουμε ότι ο επικεφαλής του εκάστοτε προπονητικού επιτελείου είναι ο προπονητής, εμείς θα πρέπει να προσαρμοστούμε στην δουλειά του προπονητή και να συνεργαστούμε.
Έπειτα να προσπαθήσουμε να προτείνουμε λύσεις ή να πούμε καθαρά την άποψη μας σε πράγματα τα οποία ενδεχομένως να διαφωνούμε.
Αν δείτε τις τελευταίες έξι σεζόν, η ομάδα τις μισές έχει βγει στην Ευρώπη κι έχει παίξει δέκα ευρωπαϊκά παιχνίδια.
Προπονητές όπως ο κ. Κάναντι και ο Σα Πίντο πήραν μεταγραφή για την Νυρεμβέργη και τη Σταντάρ Λιέγης αντίστοιχα.
Θεωρώ ότι το προπονητικό staff του Ατρομήτου έχει καταφέρει πολύ σημαντικά πράγματα.
Σίγουρα μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει τόσο ο πρόεδρος της ομάδας ο κύριος Σπανός, όσο κι ο κύριος Αγγελόπουλος, διότι έχει φτιάξει ένα ισχυρό και σταθερό προπονητικό team.
Πώς αντιμετωπίζει ο Ατρόμητος κάθε μορφής τραυματισμό;
Τα τελευταία δέκα χρόνια με επικεφαλής τον κ. Νίκο και τον Ανδρέα Πισκοπάκη και σε συνεργασία με το physio team, όπου επικεφαλής είναι ο Παναγιώτης Αμπελιώτης, γίνεται πάρα πολύ καλή δουλειά.
Πριν τραυματιστεί ένας αθλητής πρέπει να τον “προλάβουμε” κι αυτό έχει να κάνει καθαρά με το κομμάτι της πρόληψης.
Μέσα απ’ την συνεργασία με τους προπονητές φυσικής κατάστασης έχουμε βγάλει ένα επιθυμητό ασκησιολόγιο, πάνω στο οποίο “πατάει” ο αθλητής και ισχυροποιείται (μυϊκα,σκελετικά) ώστε να αποφύγει τυχόν τραυματισμούς.
Πρόσφατα ήσασταν ομιλητής σε μια τηλεδιάσκεψη με θέμα το φορτίο φυσικής κατάστασης και την τακτική. Πώς εξισορροπούνται αυτά τα δύο;
Έχει να κάνει με την εξισσορόπηση της εργασίας μεταξύ της τακτικής και της φυσικής κατάστασης.
Θα πρέπει να καταλάβει ο προπονητής φυσικής κατάστασης, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ότι συμπληρώνει τη δουλεία του προπονητή. Δεν είναι δύο διαφορετικά κομμάτια, ούτε μπαίνω στο γηπέδο να κάνω το δικό μου κομμάτι, χωρίς να ξέρω τη φιλοσοφία του προπονητή.
Ο προπονητής είναι αυτός που θα με καθοδηγήσει, θα μου πει πιο είναι το game model και τη φιλοσοφία που θέλει να παίξει η ομάδα.
Από εκεί και πέρα δομώ το ασκησιολόγιό μου πάνω σ’ αυτά, ώστε να είναι ενδέλεχα τα στοιχεία της φυσικής κατάστασης με της τακτικής.
Η δουλειά του προπονητή φυσικής κατάστασης είναι συμπληρωματική, σε σχέση με του προπονητή στον τομέα της τακτικής.
Μια μικρή πρόβλεψη για τη νέα χρονιά;
Θα είναι μία χρονιά που όλα θα πάνε κατ’ ευχήν, καθώς η τεχνολογία έχει προχωρήσει κι αν συνεργάζεσαι δεν έχεις να φοβηθείς απολύτως τίποτα.
Είχαμε μία εξαιρετική επικοινωνία με τους ποδοσφαιριστές, αυτό φάνηκε μετά την καραντίνα όπου ψυχολογικά και σωματικά ήταν σε πολύ καλά επίπεδα.
Τονίζω το ψυχολογικά επειδή θεωρώ ότι ο αθλητής είναι 70% ψυχολογία και 30% όλα τ’ άλλα.
Τελείωσε μία χρονιά όπου είχαμε τους λιγότερους τραυματισμούς σε σχέση με άλλα χρόνια.
